Ik heb een lieve moeder en niet alleen omdat ze iedere week de Wereldregio voor mij bewaart en de columns van Jeffrey Wijnberg uit de Telegraaf knipt. Daarmee is ze wel de aanleiding voor deze tekst. Wijnberg is psychotherapeut met een eigen praktijk in Groningen. Hij is gespecialiseerd in de provocatieve psychotherapie. Daarnaast is hij schrijver en docent bij het IEP (Instituut Eclectische Psychologie).

Voor zover je fan van een psycholoog/schrijver kunt zijn ben ik een grote fan van Jeffrey Wijnberg. Dat is begonnen toen ik zijn boek ‘Het anti-assertiviteitsboek’ gekocht had en las. Ik was helemaal verkocht. Terwijl ik aan het lezen was dacht ik ‘dit is precies zoals ik er ook over denk’, wat een herkenning. Zeven jaar en nog meer boeken verder heb ik de eer gehad hem te ontmoeten. Voor mijn opleiding NLP had ik o.a. als opdracht een voorbeeld(model)figuur te interviewen. En dat is voor mij Jeffrey. Dus de stoute schoenen aangetrokken en hem gemaild met de vraag of hij mij wilde ontvangen voor een interview en jawel, dat is gelukt. Op Sinterklaasdag 2011 ben ik ’s ochtends vroeg met een vriendin naar Groningen getogen en hebben we een geweldige dag gehad. Ik voelde me als een puber bij een popster en keerde compleet met een handtekening en tekst in ‘Het anti-assertiviteitsboek’ euforisch huiswaarts.

Wat me vooral raakte in het boek is dat Jeffrey stelling neemt tegen het individualisme en stelt dat we collectief zijn doorgeschoten in assertiviteit. Hij stelt dat ‘het leven van elk mens alleen zin heeft als dat leven door een ander als zinnig wordt ervaren, oftewel: niemand is iemand zonder de ander’.

We zijn allemaal gewoon mens, niet meer en niets minder. Jeffrey stelt: ‘de kunst is om vanuit dankbaarheid, dienstbaarheid en nederigheid te leven. De moderne mens is zich gaan schamen om deze woorden te bezigen. “Dankbaar” associëren mensen met gelovige sukkels, “dienstbaar” met slaafse butlers en “nederigheid” met onderdanige minkukels. Gebruik deze kritische reacties om een uitdagend gesprek op gang te brengen’.

Helemaal mee eens, wat vindt u?