Mijn hoofd is altijd bezig, vol met gedachten, indrukken aan het verwerken, betekenis geven aan dingen die gebeuren, herinneringen ophalen, informatie verwerken enz. Mijn  hoofd staat nooit stil. Kan ook niet, want voor alles wat we doen hebben we onze hersenen nodig. Dus gelukkig werkt mijn hoofd goed en ben ik blij met het vermogen om te kunnen denken. Gedachten maken ons krachtig.

En meestal werkt mijn hoofd prima en sta ik versteld van de hoeveelheid informatie die mijn hersenen kunnen verwerken. En soms is het wel eens even te veel, te druk in mijn hoofd. Ik merk dat vooral als het erg druk is op mijn werk en ik aan het einde van de werkweek in mijn dromen allerlei mensen en gebeurtenissen in een hele andere context, volgorde en combinatie weer voorbij zie komen. Dat ben ik altijd even in de war als ik wakker wordt en moet ik even een paar minuten ‘bijkomen’. Maar dat is zo voorbij en het voordeel van dromen is dat ik ze ook snel weer vergeten ben.

Sinds een paar maanden volg ik lessen Pilates (vorm van yoga) 1x in de week. Dat ben ik gaan doen omdat ik al een tijdje 2-3 keer in de week  ’s ochtends een rondje (recreatief) hardloop, gewoon om mijn conditie te verbeteren. Bij hardlopen train je korte spieren en ik ben Pilates gaan doen als tegenhanger om ook mijn lange spieren te trainen en met name buik- en rugspieren te versterken. Wat ik van te voren niet had verwacht en mij aangenaam verraste is dat het ook heel bevorderlijk werkt in mijn hoofd. Als ik dan een bepaalde houding moet aannemen en moet denken aan het kantelen van mijn bekken en spannen van mijn buik en dan ook nog eens in evenwicht moet blijven, moet ik mij zo concentreren dat ik nergens anders meer aan kan denken. Na zo’n uurtje Pilates ga ik altijd met een heerlijk voldaan gevoel en leeg hoofd weer naar huis.

In balans zijn, daar draait het hier om. Als ik veel geestelijk werk verricht heb vraagt mijn lichaam om fysieke inspanning, zodat lichaam en geest weer in evenwicht komen. Dat houd mij gezond.

In mijn visie werkt het voor iedereen zo. Als je werk hebt met veel mentale inspanning is het een aanvulling als je naast je werk ook jezelf fysiek inspant en andersom als je veel fysiek werk doet,doe je je hersenen een plezier met bijvoorbeeld een kruiswoordpuzzel of filosofische discussie. Uiteraard wel iets kiezen wat je leuk vind. Je zult merken dat het je energie kost, maar vooral oplevert. 

Om terug te komen op het begin van dit verhaal: gedachten maken ons krachtig. Dat is wat ik gebruik in NLP en iets wat iedereen kan (leren). Louise Hay (auteur van het boek ‘Je kunt je leven helen’) schrijft daarover:‘Het verleden kunnen we niet meer veranderen. We kunnen wél onze gedachten over het verleden veranderen.’

Mooier kan ik het niet zeggen.

Ik heb een lieve moeder en niet alleen omdat ze iedere week de Wereldregio voor mij bewaart en de columns van Jeffrey Wijnberg uit de Telegraaf knipt. Daarmee is ze wel de aanleiding voor deze tekst. Wijnberg is psychotherapeut met een eigen praktijk in Groningen. Hij is gespecialiseerd in de provocatieve psychotherapie. Daarnaast is hij schrijver en docent bij het IEP (Instituut Eclectische Psychologie).

Voor zover je fan van een psycholoog/schrijver kunt zijn ben ik een grote fan van Jeffrey Wijnberg. Dat is begonnen toen ik zijn boek ‘Het anti-assertiviteitsboek’ gekocht had en las. Ik was helemaal verkocht. Terwijl ik aan het lezen was dacht ik ‘dit is precies zoals ik er ook over denk’, wat een herkenning. Zeven jaar en nog meer boeken verder heb ik de eer gehad hem te ontmoeten. Voor mijn opleiding NLP had ik o.a. als opdracht een voorbeeld(model)figuur te interviewen. En dat is voor mij Jeffrey. Dus de stoute schoenen aangetrokken en hem gemaild met de vraag of hij mij wilde ontvangen voor een interview en jawel, dat is gelukt. Op Sinterklaasdag 2011 ben ik ’s ochtends vroeg met een vriendin naar Groningen getogen en hebben we een geweldige dag gehad. Ik voelde me als een puber bij een popster en keerde compleet met een handtekening en tekst in ‘Het anti-assertiviteitsboek’ euforisch huiswaarts.

Wat me vooral raakte in het boek is dat Jeffrey stelling neemt tegen het individualisme en stelt dat we collectief zijn doorgeschoten in assertiviteit. Hij stelt dat ‘het leven van elk mens alleen zin heeft als dat leven door een ander als zinnig wordt ervaren, oftewel: niemand is iemand zonder de ander’.

We zijn allemaal gewoon mens, niet meer en niets minder. Jeffrey stelt: ‘de kunst is om vanuit dankbaarheid, dienstbaarheid en nederigheid te leven. De moderne mens is zich gaan schamen om deze woorden te bezigen. “Dankbaar” associëren mensen met gelovige sukkels, “dienstbaar” met slaafse butlers en “nederigheid” met onderdanige minkukels. Gebruik deze kritische reacties om een uitdagend gesprek op gang te brengen’.

Helemaal mee eens, wat vindt u?

Het tijdschrift Psychologie Magazine van april 2014 opent met een artikel over hoeveel mensen veranderen in bijvoorbeeld 10 jaar:
’10 jaar later. Geloof het of niet: in 2024 zult u een heel ander mens zijn. Met andere vrienden, andere hobby’s, andere eetvoorkeuren. Want mensen veranderen in de loop van hun leven veel meer dan ze zelf beseffen. De proef op de som nemen? Maak een tijdcapsule!’
 

Dat triggert mij. Nu ben ik ervan overtuigd dat ik mijn hele leven leer en verander, dat juich ik ook van harte toe. Meebewegen met alles wat ik meemaak, nieuwe ervaringen en verrijkingen, spannend! Groeien en bloeien, allemaal thema’s die ik prachtig vind. Maar om nu te zeggen dat ik over 10 jaar een heel ander mens ben, hmmm…. dat weet ik zo net nog niet.
 

En dan gaat het niet alleen om vrienden, eten, vakantie, hobby’s, muziek e.d. maar ook je waarden veranderen. Nu wil ik daar ook nog wel aan, want dat hangt voor mij duidelijk samen met de verschillende levensfasen die iedereen doorloopt. Van jong en onbezonnen van alles ontdekken, aan het begin van je werkzaam leven carrière maken, als je een relatie krijgt en kinderen wordt het gezin je centrum in je leven, dan soms een periode van ‘is dit alles’ wat kan uitlopen in een nieuwe hobby of uitdaging en tenslotte als je ouder wordt weer meer berusting en relativering. 
 

Maar een heel ander mens? Dat ik andere belangstelling krijg en dat ik andere dingen belangrijk ga vinden  ja, dat geloof ik zeker. Maar verder ben ik prima tevreden met mezelf en geloof ik niet dat ik daarin anders word of wil worden. En dat is logisch zegt persoonlijkheidspsycholoog Jordi Quoidbach in het artikel: ‘Wie nu gelukkig is, wil niet dat daar iets aan verandert.’ Daarnaast geeft hij aan dat het voor ons brein veel moeilijker is om onszelf over 10 jaar voor de geest te halen dan 10 jaar geleden. Om in de toekomst te kijken moeten concreet iets nieuws bedenken en bij terugkijken putten we uit onze gecreëerde herinneringen.
 

Als je mij nu vraagt of ik denk dat ik de komende 10 jaar nog zal veranderen, zou ik ook zeggen ‘misschien een klein beetje’. Ik ben benieuwd als ik in 2024 dit stuk terug lees of ik dan zal zeggen dat ik in die 10 jaar behoorlijk veranderd ben. Daarom toch de proef op de som en ga ik mijn eigen tijdcapsule maken.
 

Maak uw eigen tijdcapsule (uit: Psychologie Magazine, april 2014):

Neem daarvoor een doos of stevige envelop en stop daar tien dingen in die nu belangrijk voor u zijn. Denk bijvoorbeeld aan:

• een foto van uw beste vriend(in)
• een object dat te maken heeft met een hobby
• een lijstje met drie gedroomde vakantiebestemmingen
• drie lievelingsrecepten
• een afbeelding van uw favoriete kunstwerk
• een kaartje met daarop de vijf belangrijkste waarden in uw leven
• een usb-stick met de coolste muziek
• een foto van een held
• een passage van een favoriete schrijver
• een dvd van een lievelingsfilm

Plak de doos of envelop dicht en schrijf erop: ‘Wie en wat ik in april 2014 mooi, geweldig en belangrijk vond. Te openen in april 2024’.